Het thema van dit Zincafé was ‘Denkers en Doeners, barmhartigheid in de praktijk’. Zo paste dit Zincafé ook in het jaarthema ‘Zeven’.
Spreker was ds. Ranfar Kouwijzer, predikant-directeur van de Pauluskerk te Rotterdam.
Gastheer was Jaap van Kampen.

Het eerste uur van de avond vertelde Ranfar Kouwijzer uiterst boeiend over wat er in de Pauluskerk in het verleden gebeurde en nu gebeurt.
De Pauluskerk, geopend in 1960, was oorspronkelijk bedoeld als kerk voor de vrijzinnig hervormden. Het kerkbezoek liep in de loop der tijd door bekende redenen terug. Eind jaren ’70 van de vorige eeuw begon ds. Hans Visser er drugsverslaafden op te vangen. Daarbij werd hij, financieel gesteund door de diaconie van de Hervormde Kerk en particuliere donateurs. Drugsverslaafden werden toen over het algemeen gezien als lastposten die zich maar moesten zien te redden. Vele van hen crepeerden op straat. De Pauluskerk organiseerde spuitomruil en verstrekte condooms. De kerk werd ingedeeld in verschillende ruimtes, zoals gespreksruimtes, rustruimtes, slaapkamers en een gebruikersruimte. “Verslaafden genees je niet met een preek.”
Ondanks de tegenwerking van allerlei officiële instanties, werd de Pauluskerk steeds bekender als opvangplek voor verslaafden. Daarmee kwam in de loop der tijd de erkenning van de noodzaak voor opvang door de overheid en kwamen er opvangplekken voor verslaafden, verspreid over de stad.
 
In 2007 ging ds. Visser met emeritaat. In dat jaar is de oude Pauluskerk in verband met nieuwe stadsarchitectuur gesloopt en werd een nieuw gebouw voor de Pauluskerk neergezet. ‘Overwin het kwade door het goede’, het motto waaronder ds. Visser werkte, siert ook de gevel van de nieuwe Pauluskerk. Het werk werd voortgezet door ds. Dick Couvée. Nu de junks werden opgevangen door de gemeente, richtte de Pauluskerk zich op de opvang van anderen in de marge van de samenleving.

Sinds 2020 is Ranfar Kouwijzer predikant-directeur van de Pauluskerk. Er zijn nu 200 vrijwilligers en 17 stafleden, die zich bekommeren om daklozen, “niet rechthebbenden” (geen papieren) en tal van andere uitgeslotenen, voor wie de overheid niets doet. De deur is voor iedereen open van 9.00 tot 21.00 uur. Er is een moderne kerkzaal, waar iedere zondag een dienst is. Daarnaast zijn er ruimten voor recreatie en workshops, een open huis, een keuken, praktijkruimten en slaapkamers voor 24 personen. Verder is er een huisartsenpost, werkt er een tandarts, is er kapper, vluchtelingenwerk en maatschappelijk werk.

De Pauluskerk wil een stem geven aan mensen die structureel niet worden gehoord en gezien. De financiën zijn afkomstig van verkoop van de grond van het oude gebouw, van de Rotterdamse diaconie en van diverse fondsen en donateurs.
Met maatschappelijke actie wil de Pauluskerk de structuren veranderen die mensen marginaliseren en klein houden. Daarom accepteert de Pauluskerk bewust geen overheidssubsidie. De daaraan verbonden voorwaarden zouden maatschappelijke actie in de weg kunnen staan.
Het was een uiterst inspirerend verhaal door even inspirerende persoonlijkheid die tot verder nadenken uitnodigt.